Łódzki "Smoleński" - jakoś mnie nie powala.

W tle Wyższe Seminarium Duchowne, z roku na rok rozrasta się coraz bardziej, odwrotnie proporcjonalnie do ilości powołań.

Pierwotnie Szpital św. Aleksandra, 1842-45. Rozwój przemysłowej Łodzi zrodził potrzebę budowy miejskiego szpitala. W 1840 r. zadecydowano o budowie gmachu przy wykorzystaniu projektu szpitala dla Łęczycy, opracowanego przez H. Marconiego. Mający prowadzić budowę S. Baliński , architekt województwa warszawskiego, dokonał korekty, zwiększając pojemność obiektu do 50 łóżek. Zdecydowano o zlokalizowaniu szpitala przy Rynku Fabrycznym, na tzw. Wólce. Od początku szpital był zbyt mały, więc stale go rozbudowywano. Istotna rozbudowa nastąpiła w latach 1885-86, gdy od południa dobudowano nowy pawilon o 42 łóżkach, zaprojektowany przez I. Markiewicza. W tym kształcie szpital dotrwał do pierwszych lat Polski niepodległej. Po powstaniu katedry, zdecydowano ulokować w nim Seminarium Duchowne.