Elektrownia Bełchatów

Historia wielkich inwestycji, a tym samym historia dynamicznego rozwoju Okręgu Bełchatowskiego sięga początku lat sześćdziesiątych (grudzień 1960). Wtedy to w czasie poszukiwań gazu ziemnego w rejonie wsi Piaski odkryto pokłady węgla brunatnego o miąższości 127 m.
Duża zasobność złoża szacowana na około 2 mld ton oraz jego korzystne zaleganie była argumentem przemawiającym za podjęciem decyzji dotyczącej budowy Zespołu Górniczo-Energetycznego Bełchatów. Stosowną uchwałę Rada Ministrów podjęła jednak dopiero 17.01.1975 r. po kilkunastu latach badań, ekspertyz i prac projektowych dotyczących przyszłej eksploatacji złoża i budowy elektrowni. Uchwała ta uznała budowę Zespołu Górniczo-Energetycznego za inwestycję szczególnie ważną dla gospodarki narodowej i wprowadziła ją do planu inwestycyjnego na rok 1975.
W konsekwencji prowadzonych 5 lat prac inwestycyjnych 19.11.1980 r. wydobyta została pierwsza tona węgla, zaś rok później 29 grudnia 1981 roku pierwszy blok energetyczny Elektrowni “Bełchatów” zsynchronizowano z siecią krajową. Pełną projektowaną moc zainstalowaną Elektrownia Bełchatów osiągnęła siedem lat później, 12 października 1988 roku, z chwilą przekazania do eksploatacji ostatniego bloku energetycznego.

Dziś Elektrownia Bełchatów jest największą w Polsce i Europie elektrownią opalaną węglem brunatnym. Moc pracujących tu bloków energetycznych wynosi 5298 MW i stanowi około 19% mocy zainstalowanej w polskiej energetyce zawodowej.