Pozdrowienia od Lucjana.

Wyjaśniam: L.to rzeczywiście jeż pigmejski, nie mój i na pewno za mną nie tęskni.Los nas na jedną noc połączył w gościnnym pokoju i po tej jednej nastąpił rozwód.
On rezydował pod stołem w kojcu, gdzie miał domeczek ze szmatkami, którymi lubi się otulać, 3 miseczki i wykładzinę gazetową. W nocy łaził,czymś tłukł o ścianę, przewrócił miseczkę z robakami, ja to wszystko zagłuszałam radiem.
Ale Lucuś często załatwia swe potrzeby fizjologiczne, niestety na całej dostępnej powierzchni zagrody. To nie pachnie. Mam doskonały węch , więc razem z wonią bukszpanu zza okna były to zbyt mocne bodźce.
Następne noce Lucuś spędził w składziku, ja zaś w budzie nad jeziorem. Pokój gościnny na jakiś czas stracił lokatorów.
Lucjan jest mieszkańcem Wrocławia, ma już 6 lat (ponoć te jeżyki żyją tylko 4), nastał do domu, gdzie alergik na sierść a dziecko MUSIAŁO mieć jakieś zwierzątko i wystarało się o nie z odzysku.
Jeż jest odpowiednio karmiony. Kocie chrupki to tylko uzupełnienie diety, podstawą specjalne żywe robaczki a pożądanym delikatesem świerszcze. Wszystko oferują sklepy zoologiczne.
Oczywiście odwiedza weterynarza i nie tylko przy okazji obcinania pazurków. W zeszłym roku zaszkodziła mu świeża trawa, której skosztował, kiedyś nawet było podejrzenie choroby chwiejnych nóg. Na szczęście bezpodstawne-tylko coś z łapki trzeba było wyciąć.
Kąpany jest hypoalergicznym szamponem, starannie płukany i suszony. Ręcznikiem, suszarki nie znosi.
Jak mu coś nie pasuje, fuka i nawet potrafi ugryźć, opiekunek nie. Wzięty na ręce podstawia głowę do drapania pod bródką. Może i tęskni za swoją prawdziwą panią , która go zostawiła mamie a sama pracuje w Anglii. Mama też Lucka lubi, jest bardziej odpowiedzialna, więc krzywda mu się nie dzieje.
Sympatyczne zwierzątko, ale nigdy bym sobie takiego nie sprawiła.