Wciąż sroższa zamieć i we wszystkie strony
Ostek liści miecie wiatr okrutny,
I w serce wpija tęgi mróz swe szpony,
A one milczą; milcz i ty też smutny.

Ale wierz wiośnie! Znowu cię zachwyci,
Gdy przemknie ciepłem i życiem dysząca.
Dla jasnych dni, dla nowych wtajemniczeń
Przecierpi wszystko dusza twa tęskniąca.

https://www.youtube.com/watch?v=u00aCped_Gs