Rybnik

Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1327. Choć trudno ustalić kiedy powstał rybnicki zamek, na podstawie badań archeologicznych można stwierdzić iż został zbudowany pod koniec XIII w. Jednak uważa się że już w XII w. w tym miejscu istniał drewniany obronny gród.

W latach 1223–1228 zamek był siedzibą zakonu sióstr Norbetanek które prowadziły w nim szkołę. W okresie rozbicia dzielnicowego Rybnik znalazł się pod panowaniem najpierw księstwa opolskiego, później raciborskiego. Zamek w tym okresie pełnił funkcję typowo obronną z otaczającymi go wałami ziemnymi oraz stawami. W XV w. Rybnik został stolicą wydzielonego państwa rybnickiego, dlatego też zamek został przebudowany na rezydencję księcia Wacława III Rybnickiego.

Wacław III Rybnicki utracił Rybnik w 1473 r. a zmieniający się często nowi właściciele miasta nie dbali zbytnio o rozwój Rybnika. Gotycki zamek zaczął szybko popadać w ruinę. W XVII w. zamek został gruntownie przebudowany na dwupiętrową masywną rezydencję pałacową, z tyłu natomiast posiadał więżę rozebraną około XVIII w. Kolejnymi właścicielami Rybnika zostali hrabiowie Węgierscy którzy dobudowali w XVIII w. dwa boczne skrzydła przylegające do głównego gmachu zamku.

W 1788 państwo rybnickie zakupił król pruski Fryderyk Wilhelm II który przeznaczył zamek rybnicki na przytułek dla żołnierzy. W miejscu rozebranego gmachu postawiono nowy zamek z przeznaczeniem na "Dom Inwalidów". Gmach został przebudowany według projektu Fryderyka Ilngnera który uzyskał obecną późnobarokową–klasycystyczną formę architektoniczną.

Od 1842 w zamku swoją siedzibę miał Sąd Grodzki. Obecnie mieści się w nim Sąd Rejonowy.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Rybniku