Zaczarowane miejsce..

Wyzute z ziemskich powłok podczas tektonicznych drgań piaskowce, wapienie, marmury...
Tu przepaść nieskończona, obok szczyt i ostra grań...
To góry, to góry, to góry.
Wśród górskich lasów, pośród świerków, niedźwiedź złapał coś..
Słońce z trwogą wygląda zza chmur,z każdego drzewa się rozlega leśnych ptaków głos,to jest właśnie dziki urok gór...
Białe owce gryzą trawę wśród zielonych hal,nad nimi dryfują obłoki,sokół w dół zapikował, porwał zdobycz, poniósł w dal w nieboskłon jasny, wysoki...
Można by w bezruchu siedzieć sobie wciąż na trawie,słuchać szumu strumyka, wychwycić co z jego szumu wynika..
Bo to góry, a one, w mig uderzą do głowy chcę wrócić doń, nim coś się zmieni mruczeć spokojną mruczankę głazów i spiewac pieśń strumyka...