NIEZAPOMINAJKI

Czasem w życiu tak bywa pewnie z Mojry przyczyny,
Że z powodu rozłąki za kimś bardzo tęsknimy.
Splin zakrada się w duszę, wrasta w serce głęboko
Zdobiąc smutkiem oblicze, łezką perląc nam oko.

Radość wtedy zamiera, zaciskają się wargi
Krtań dławiona tęsknotą nie ma siły na skargi.
Melancholia wpleciona w fałdy nocy i snu
Świat uparcie maluje w smutnym kolorze blue.

Może właśnie dlatego przyszło przodkom do głowy,
By wspomnieniem obdarzyć pewien kwiatek majowy.
Nastrój, barwę i prośbę w jedno słowo zebrano
I roślinkę błękitną niezabudką nazwano.

Dzisiaj rano zerwałam te „wiosenne oczęta”
W których kryje się pamięć w blue płateczkach zamknięta.
Kwiaty zwiążę w bukiecik, cicho łzami je zroszę
O przesłanie do ciebie zaraz wiatru poproszę.

Byś usłyszał wyraźnie nawet z wielkiej oddali,
Jak zatrute tęsknotą biedne serce się żali.
Niechaj wietrzyk wiosenny niezabudką opowie,
Że pomimo rozstania ciągle mieszkasz w mej głowie.

/ z netu /

https://www.youtube.com/watch?v=smXTql2B0Nc