JESION

Materiał na... jesionkę;)

„… W mitologii słowiańskiej jesion nigdy nie był ani samym bogiem, ani boga domem, ale w świętych gajach odbierał taką sama cześć jak lipy, buki i cisy, ustępujące tylko dębom, które odbierały hołd najwyższy. Przypisywano temu drzewu także właściwości magiczne. Pochowany w jesionowej trumnie zmarły osiągał od razu wieczny spokój i nie w głowie mu było włóczęgowanie po świecie w postaci ducha….
… Jesion leczył nie tylko choroby od ukąszenia „wszelkiego robaka”, ale i różne inne. Gdy komuś od złego spojrzenia „wzdęło żywot”, należało iść o północku, przy pełni księżyca, na mokradła, urwać z zamkniętymi oczyma trzy garście jesionowych liści, ogryźć tyle kory, ile się da w trzech kęsach, i ciągle z zamkniętymi oczyma, biec do domu (trzeba było sztukmistrza nie lada!) Tu z liści i kory sporządzić wywar i wypić trzy razy po trzy łyki, gapiąc się na księżyc i wypowiadając w myśli formułkę, w której najważniejsze jest zdanie: „Jak ta pełnia miesiąca opadnie, tak i mój żywot niech się zapadnie!” Jeżeli wzdęcie było rzeczywiście od uroku – ustępowało. Jeśli od czegoś innego – nawet jesion nie pomagał…
...Nie tylko mordercze dzidy wykonane były z jesionu, ale i strzały Amora (greckiego Erosa). Ugodzone taką strzałą serce wybuchało gorętszym płomieniem niż od innych strzał; dopiero później psotny grubasek doszedł do wniosku, że jednak strzały cyprysowe dają jeszcze lepszy skutek…”

"Gawędy o drzewach" - M. Ziółkowska

https://www.youtube.com/watch?v=d-eFW39TrZ0

dodane na fotoforum:

• drzewa
• Piękno natury
• Piękna polska