Manekiny
Nic nie dzieje się przy­pad­kiem ,
Może cza­sem przejść uk­radkiem

Wstrzy­maj mo­ment, chwi­li nie ma
Tak odeszła cisza niema

Te ta­buny ludzi całe
Wnet dy­fuz­ji zmienią chwałę

Po­zos­taną na swym miej­scu
Nie poz­nają się na przejściu

Ma­neki­ny dos­ko­nałe
Stoją na swym piedes­ta­le

Wy­machują ra­miona­mi
Dy­rygują i sto­pami

Chwiej­nym kro­kiem
Wra­ca bo­kiem

Nie chcą tu­taj ma­new­ro­wać
Wśród pachołków pos­tu­lować

Nikt nie zej­dzie z te­go krzesła
Aby uj­rzeć ludzi ‘niesław’

Tenże nies­mak tym spo­wity
Aby zak­ryć ta­kie mi­ty

Że to człowiek , rzecz doczes­na
Nie pot­ra­fi doj­rzeć krzesła
hchknight