Imponujące okazałą formą, wielkością oraz bogactwem rozwiązań architektonicznych romantyczne założenie pałacowe powstało z inicjatywy Marianny Wilhelmine z domu Orańskiego, księżnej niderlandzkiej, która po odziedziczeniu majątku po swojej matce i pomnożeniu go poprzez prestiżowe małżeństwo z synem króla Prus wybrała Kamieniec jako miejsce pod budowę nowej siedziby rodu. Na jej decyzję wpływ miały niepodważalne walory krajobrazowe okolicy, ale również swoisty romantyczny historyzm, bowiem z kamienieckim przyczółkiem wiązały się liryczne przekazy o polskiej księżniczce i księciu ziębickim oraz ich wielkiej miłości spełniającej się w legendarnej warowni stojącej rzekomo na wybranej przez Mariannę Zamkowej Górze. Jako wzorce dla planowanego przedsięwzięcia księżna wskazała dwa zamki: szkocką siedzibę hrabiego Ripon oraz krzyżacką twierdzę w Malborku. Realizacją projektu i jego urzeczywistnieniem zająć się miał wybitny niemiecki malarz i architekt Karol Fryderyk Schinkel - współautor projektu przebudowy zamku w Kórniku, który dał się poznać Mariannie stawiając w 1828 dla jej męża Albrechta von Hohenzollerna elegancki pałac przy Lindenstrasse w Berlinie. Po odrzuceniu przez księżną pierwszych szkiców przedstawiających gmach w inspirowanej angielską architekturą obronną szacie neoklasycystycznej wykonał on kolejny projekt, tym razem utrzymany w formie neogotyckiej, jednoznacznie nawiązujący do budownictwa krzyżackiego. Projekt ten został zaakceptowany.