Laponia - koło podbiegunowe...

Rozbłyski na niebie pojawiają się około 100 razy w ciągu roku w formie wielobarwnych, tańczących świateł.


https://www.youtube.com/watch?v=UJ8RBj_P0KQ
Efekt jest niezwykły i w dawnych czasach zorza budziła sporo lęku, była zagadkowa i tajemnicza. Nikt bowiem nie wiedział, jak powstaje zorza polarna. Zanim dało się ją naukowo wytłumaczyć, narosło wokół niej sporo legend i mitów. Wikingowie wierzyli, że zorze polarne to światło, które odbija się od zbroi walecznych Walkirii, czyli mitycznych bogiń wojny. W wierzeniach Eskimosów światła na niebie to duchy przodków tańczące wokół wielkiego ogniska. Stara fińska legenda mówi natomiast, że zorze tworzy mityczny lis biegający po śnieżnych polach, który swoim ogonem wznosi pod niebo drobinki śniegu. Każdy lud północy miał swoje, mityczne wyjaśnienie zjawiska, którego dawne kultury nie były w stanie wytłumaczyć rozumowo.
Powstaje w wyniku zderzania się naładowanych elektrycznie cząstek słonecznych z ziemskim polem magnetycznym w wysokich warstwach atmosfery. Cząstki te jonizują i tworzą na niebie efekt tańczącego światła. Co ciekawe, kolory zorzy polarnej mogą się różnić, co więcej, przyjmuje ona też różne kształty promieni, kurtyn lub pasm. Barwy są uzależnione od tego, jaki gaz spala się w jonosferze. Gdy zorza jest zielona, wskazuje na dużą zawartość tlenu, niebieska oznacza sporo helu, a fioletowa lub różowa zorza polarna pojawiają się wtedy, gdy cząstki reagują z azotem.