Nić pajęcza to nić przędna pająków, a utworzone z niej sieci łowne to pajęczyna. Nici przędne powstają w efekcie zakrzepnięcia na powietrzu ciekłej wydzieliny licznie występujących u pająków i połączonych w wyspecjalizowane grupy gruczołów przędnych zwanych kądziołkami przędnymi. Znajdują się one na końcu odwłoka owada. Połączone są w funkcjonalne grupy wytwarzające nici przędne o różnym składzie i przeznaczeniu. Jedne służą do budowy sieci łownych i linek alarmowych, sygnalizujących, że w pajęczynie ugrzązł owad (kiedy lecący owad uderzy w taką linkę, powstają drgania i wychwytujący je pająk pędzi w stronę ofiary, po czym zaplątuje ją w kokon), drugie – nici asekuracyjnych (po utracie oparcia dla swych nóg zawisa na nitce niczym alpinista na linie, i szybko winduje się po niej w górę, w miejsce bezpieczne; podobnie ratuje się, gdy pojawia się jakiś wróg) i lokomocyjnych (tzw. babie lato), jeszcze inne – do budowy kokonów i gniazd. Każda rodzina pająków wykorzystuje gruczoły przędne oraz konstruuje sieci łowne w inny, charakterystyczny tylko dla siebie sposób.