Plac Zamkowy to istna skarbnica kadrów... Jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków Warszawy -Zamek Królewski nie miał "łatwego życia "Zamek Królewski i Kolumna Zygmunta stanowią o kompletności Placu Zamkowego. Niedalej jak 65 lat temu jak wiadomo taki widok nie istniał, bo ani tła odpowiedniego niebyło, ani kolumna która dziś daje cień, wówczas leżała w gruzach. -pierwotny gród kasztelański znajdował się na cyplu lewobrzeżnej skarpy wiślanej, na południowo-wschodnim skraju młodego zespołu miejskiego Warszowa, od którego oddzielony był umocnieniami drewniano-ziemnymi, fosą i wąwozem rzeki Kamionki (gdzie współcześnie przebiega trasa W-Z). Gród ten powstał u schyłku XIII stulecia za panowania Bolesława II. Po śmierci księcia władzę objął jego syn Trojden, który rozpoczął budowę murowanych umocnień wokół miasta i grodu. Następcą Trojdena został Siemowit III Starszy. Za jego panowania rozpoczął się proces przemiany drewnianego dotychczas założenia w murowany zamek. . Rozwiniętą formę gotycką uzyskał zamek w latach panowania księcia Janusza I Starszego. roku 1526 zmarł bezpotomnie ostatni książę z linii Piastów Mazowieckich Janusz III. O jego śmierć podejrzewano kochankę Janusza Katarzynę Radziejowską, która rzekomo miała podać mu truciznę. Sprawa zrobiła się na tyle donośna, że na 500 lat przed Rywinem król Zygmunt I Stary powołał specjalną komisję śledczą, która orzekła jednak, że książę Janusz nie sztuką ani sprawą ludzką, lecz z woli Pana Wszechmocnego z tego świata zszedł. Wkrótce Mazowsze wcielono do Korony. Warownię przejął Zygmunt Stary, który odnowił Dom Wielki z przeznaczeniem na własną siedzibę, Dom Mały zostawił natomiast w dożywotnie użytkowanie księżniczce mazowieckiej Annie. Po śmierci Anny, w okresie 1549-56 rezydowała tutaj wdowa po Zygmuncie Bona. Zygmunt August podjął decyzję o jego rozbudowie. Następcą Zygmunta Augusta został Zygmunt III Waza, który przeniósł nam stolicę do Warszawy, a zamek obrał na swą główną rezydencję. W roku 1596 rozpoczął on gruntowną rozbudowę. W ten sposób powstała obszerna pięcioskrzydłowa rezydencja, która kształtem zbliżona była już do współczesnego nam zamku. Syn i następca Zygmunta III - Władysław IV wzniósł we wschodniej części dziedzińca wieżę ze schodami prowadzącymi do apartamentów królewskich. By uczcić pamięć ojca, w 1644 ufundował też marmurową kolumnę z posągiem monarchy, zwaną powszechnie Kolumną Zygmunta. Był to pierwszy świecki pomnik w Warszawie. Pomnik ma 22 m wysokości, a postać króla mierzy 275 cm. Trzymana w prawej dłoni szabla symbolizuje jego dzielność, a krzyż w lewej - nieustanną gotowość do walki ze złem. Według legendy opuszczenie przez króla szabli ku dołowi zwiastować będzie miastu zbliżającą się klęskę. Podczas II wojny światowej pomnik runął, a jego roztrzaskaną kolumnę umieszczono przy Zamku (od strony Trasy W-Z), gdzie można ją oglądać do dnia dzisiejszego. Podczas rządów Władysława oraz za panowania jego następcy Jana Kazimierza zamek królewski uzyskał niezwykle bogato zdobioną barokową formę wnętrz. Podczas tragicznego w skutkach najazdu szwedzkiego budowla została zdewastowana i doszczętnie ograbiona. Po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do naprawy uszkodzeń; na czas remontu król przeniósł swój urząd do pałacu, zwanego obecnie Kazimierzowskim. Niedługo potem nieudolny Jan Kazimierz abdykował, a następnie wyemigrował do Francji, zabierając ze sobą znaczącą część ocalałych ze szwedzkiej pożogi zamkowych zbiorów. Jego następcy: Michał Korybut, Jan III Sobieski oraz (szczególnie) August II mieli wielkie, ambitne plany przebudowy rezydencji, ale borykając się z potężną dziurą budżetową mogli pozwolić sobie co najwyżej na przeróbkę wystroju jej sal i częściową zmianę ich funkcji. Gruntownej modernizacji doczekał się zamek dopiero za rządów Augusta III. w latach 1702-1704 w czasie okupacji szwedzkiej Karol XII urządził w jego murach lazaret, a w sali poselskiej - stajnie... Natomiast chwile po tym, po klęsce Szwedów pod Połtawą, car Piotr Wielki okradł zamek . Król Stanisław August Poniatowski zdecydował się na remont i przebudowę zamku. . Okres 1788-94 to burzliwe czasy Sejmu Wielkiego, podczas obrad którego w Sali Senatorskiej uchwalono Konstytucję 3 Maja. Kres świetności budowli przypadł na rok 1795. Cóż znowu pech, upadek Polski, upadek siedziby władców, przynależność do zaboru pruskiego, i znowu Zamek został okradziony. Po trzecim rozbiorze Polski Warszawa znalazła się w zaborze pruskim. Zdegradowano wtedy zamek do roli jednej z wielu prowincjonalnych siedzib króla Fryderyka Wilhelma III. W pierwszej połowie XIX wieku gmach stanowił rezydencję carskich namiestników - w 1831 odbyła się tutaj koronacja cara Mikołaja I na króla Polski. Z komnat usunięto wszystkie symbole narodowe, a większość cennego wyposażenia wywieziono do Rosji. ( wtedy tez utworzono plac zamkowy, wyburzając domy od ulicy Świętojańskiej i utworzono arkady Kubickiego od strony Wisły. Zamek wpadł w ręce Paskiewicza, który pozwalał na wszystko i wszystkim. Wywozono do Rosji co cenniejsze przedmioty .Salę Sejmową przerobiono na pokoje dla urzędników, a doskonałą większość przeznaczono na koszary. Ogrody zamkowe został przerobione na plac ćwiczeń a to za sprawą niejakiego generała-gubernatora Hurko
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości uchwałą Rady Ministrów z 19 lutego 1920 roku zamek został przekazany w użytkowanie Naczelnikowi Państwa. Józef Piłsudski na swą siedzibę wybrał jednak Belweder, natomiast w opustoszałych wnętrzach zameldował się Ignacy Paderewski (w latach 1921-1925 mieszkał na zamku Stefan Żeromski). . W 1927 zakończył się generalny remont budowli i odtąd gmach służył jako siedziba prezydenta Mościckiego oraz jego żon. Mieściły się tutaj również urzędy prezydenckie i pomieszczenia reprezentacyjne, w których odbywały się największe uroczystości państwowe. Zabytkowa rezydencja gościła wiele koronowanych głów, w tym postacie tak egzotyczne, jak para królewska z Afganistanu i japoński książę Takamatsu. W zamku zaprzysięgano gabinety rządowe, a w roku 1935 w Sali Rycerskiej uroczyście podpisano konstytucję Kwietniową. 5.IX.1939 ewakuowano rodzinę prezydencką i wszystkie urzędy, a 17 września zamek stanął w płomieniach, , po upadku Powstania Warszawskiego, zamek stał się celem do wyeliminowania na osobiste polecenie Hitlera wysadzono go wykorzystując tysiące otworów wywierconych w murach jeszcze w 1940 r .Zachowały się tylko przyziemia (piwnice), dolna partia Wieży Grodzkiej, elementy Biblioteki Królewskiej i tzw. Arkad Kubickiego .W 1971 zapadła decyzja o odbudowie Zamku, którą ukończono w 1988. Podniesiony z ruin i przywrócony stolicy jest obecnie nie tylko cennym zabytkiem, ale także aktywną instytucją muzealną i kulturalną, chlubą Warszawy.