NOTRE DAME DE PARIS

Jedną z najwspanialszych budowli architektury wczesnego gotyku jest katedra Notre Dame. Kamień węgielny położył pod ten gmach król Ludwik VII w 1163 r., w miejscu, gdzie kiedyś znajdowała się świątynia starorzymskich bogów. Katedra powstawała w latach 1163-1330, czyli prawie 170 lat.

Budowla katedry została rozpoczęta w roku 1163 na zlecenie biskupa Maurice de Sully.
Później katedrę restaurowano w XVII, XVIII i XIX w. W imię tzw. "dobrego smaku" epoki do- konano sporo przeróbek. "Mody zrobiły więcej złego niż rewolucje" - pisał Wiktor Hugo. Wiek XVIII " miał reprezentować "dobry smak , a okres średniowieczny (gotycki) - "zły smak". Najwybitniejszy architekt francuski 1 połowy XVII w., Mansart, słynny projektant kopuły Inwalidów i placu Vendóme, zburzył główny ołtarz z XIII w., lektorium, stalle i płaskorzeźby ozdabiające zamknięcie apsydy. Zniszczone zostały figury zmarłych i płaczków ze starych grobowców, wykute w miedzi i kamieniu. W kilka lat później .rozbito XIII- wieczne witraże. Soufflot, twórca Panteonu, niszczy w 1771 r. figurę ,,Pięknego Boga" stojącą na filarze dzielącym wejście w głównym portalu, w tympanonie scenę zmartwychwstania umarłych i Michała trzymającego wagę sądu ostatecznego, a po obu stronach wejścia posągi Panien mądrych i Panien głupich. Później postarano się jednak zrekonstruować zniszczone rzeźby w portalu głównym.