Tworków - ruiny pałacu

Zamek w Tworkowie posiada wartości zarówno historyczne, naukowe jak i artystyczne powstał w XVI wieku, prawdopodobnie na fundamentach średniowiecznego zamku warownego.
Projekt przebudowy z 1871-1872 zlecony przez ówczesnych właścicieli rodzinę von Saurma-Jeltsch wykonał Karl Heidenreiche, twórca m.in. pałacu w Pławniowicach, a także uczeń znanego berlińskiego architekta autora wielu śląskich rezydencji Karla Lüdeckiego. W pobliskim kościele znajduje się cenna ekspozycja bogato zdobionych sarkofagów rodziny von Reiswitz jednych z właścicieli zamku. Dużą wartość mają również zachowane ubranka, należy podkreślić fakt iż jest to największy zbiór sarkofagów dziecięcych w Polsce o bogatej polichromii.

Historia
Pierwsza wzmianki odnośnie dóbr w Tworkowie pochodzą z 1525 roku, i dotyczą przeniesienia własności wsi oraz Zamku na rzecz Jana Sup von Fullsteina. Przebudowy starej średniowiecznej budowli podjął się Kasper Wyskota z Wodnika (sędzia krajowy),a za datę jej rozpoczęcia bądź ukończenia przyjmuje się 1567 r. wyryty w kamiennym detalu wieży. W 1574 roku renesansowe założenie przejmuje Jan von Beeß von Cӧln und Katowitz, sędzia ziemski opolsko-raciborski. Po jego śmierci w 1585 roku zamek zostaje sprzedany Hynkowi Petrowiczowi Charwatowi z Wieczy, który ukończył budowę. Lata 1621-1637 to rozbudowa i modernizacja wnętrz, a wśród kolejnych właścicieli możemy wymienić: Wilhelma Boreck, Ewe Boreck, Wacława Reiswitz, Jana Władysława Reiswitz, Zofie Eleonora von Reiswitz, Bogumiła von Tracht, rodzinę Curschwan, a także Bogumiła Leopolda von Eichendorff. W latach 80-tych XVIII wieku Jan Eichendorff założył wokół zamku park i powiększył istniejące już stawy. Po przejęciu przez rodzinę von Saurma-Jeltsh obiekt w 1872-1874 przechodzi on gruntowną przebudowę i zyskuje stylu neorenesansowym według projektu architekta Karla Heidenreicha z Kupiz. W 1876 roku wieże wyposażono w zegar czterotarczowy. Układ wnętrz pozostał niezmieniony dodano gabinet i pokój bilardowy w północno-zachodnim pawilonie. Wybudowano okrągłą basztę przy wschodnim skrzydle, a do skrzydła północnego dodano dwukondygnacyjne krużganki. Zamek uległ zniszczeniu na skutek pożaru w nocy z 8 na 9 stycznia 1931 roku od tego czasu utrzymywany jest w formie trwałej ruinie. W marcu 1945 podczas trzy tygodniowych działań wojennych pałac został splądrowany, a także powtórnie podpalony. Przez następne lata popadał w ruinę, w 2003 został przejęty przez Gminę Krzyżanowice od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w Opolu. Teren częściowo uprzątnięto, wywieziono gruz i wycięto część samosiewów od 2009 roku obiekt otwarto dla zwiedzających. Według legend zamek posiadał ,,białą damę’’ która po raz ostatni ukazała się podczas wigilii 1930 roku.