Noszę twe serce z sobą (noszę je w moim
sercu) nigdy się z nim nie rozstaję (gdzie idę
ty idziesz ze mną; cokolwiek robię samotnie
jest twoim dziełem, kochanie)
i nie znam lęku
przed losem (ty jesteś moim losem) nie pragnę
piękniejszych światów (ty jesteś mój świat prawdziwy)
ty jesteś tym co księżyc od dawien dawna znaczył
tobą jest co słońce kiedykolwiek zaśpiewa
oto jest tajemnica której nie dzielę z nikim
(korzeń korzenia zalążek pierwszy zalążka
niebo nieba nad drzewem co zwie się życiem; i rośnie
wyżej niż dusza zapragnie i umysł zdoła zataić)
cud co gwiazdy prowadzi po udzielnych orbitach
noszę twe serce z sobą (noszę je w moim sercu)
Cummings Edward Estlin
Tł. Stanisław Barańczak
https://youtu.be/r3rnPEDCW9c
ininom 2012-03-30
obraz który tak bardzo rozumiem...
treść pod nim jakże mi bliska...
mam wrażenie, że czytasz moje odczucia któe mam w sobie...
pozdrawiam
funiak 2012-04-01
slow mi brak:)))wsluchana,wpatrzona , zaczytana:)))
jodelka 2012-04-01
kocham magnolie i czekam na nie z utęsknieniem, piękna całość...zachwyt!
barbour 2012-04-01
Twoje prace mozna rozpoznac z zamknietymi oczami sluchajac tylko tekstow i cytatow jakie piszesz pod nimi Grazyna..........
Jestem pod wrazeniem.........!