kapelan 2017-10-22

spójrz
jak ta świeca długo knot dopala
za oknem pies skowyczy
jakby dostał śrutem

wiatr
ugina modlitwy snując po kałuży
postrzępione wspomnienia
zamazanej twarzy

dymek
z papierosa skręca grymas bólu
stłuczona tafla lustra
konduktem na cmentarz

imię
tak długo ile krzyż mogiły
zdolny
przetrwać