Wyobraźnia może stać się w pewnym sensie pułapką. Możesz żyć z nią, współgrać, być gdzieś obok. A możesz być po prostu jej częścią? I wtedy chyba zaczyna się ten proces zamknięcia, wyobcowania, czyż nie? Otoczenie, ludzie, przyroda, stają się dodatkiem, Twoim światem jest Twój umysł. To niezdrowe, jednakże niewykluczone, bodajże w zasadzie komfortowe..wyimaginowane.