noc

Nim stworzył Pan w odnóż Ziemi skłon, to sięgnął w noc,
wszystkie gwiazdy wziął w dłoń.
I siał je przez palce jak złoty piach, lecz zgubił Pan jedną z gwiazd.
Zasępił się Pan, szukał w ciemną noc gwiazdeczki, co ją wiatr pognał w dal i mrok.
Gdy ją znalazł obiecał dbać o nią jak nikt, by nie była sama wśród gwiazd
I człowiek wie, że nie ważne to, czy niebo czyste, czy chmury mkną.
Dopóki dobry Bóg dba o jego los w każdą z dróg, którą mógłby pójść.

Minęło w życiu wiele nocy i dni, mam zmęczone oczy i coraz mniej sił.
I czasem myślę, że Bóg odszedł gdzieś w dal, zapomniał tego co obiecał nam.
Bo jesteśmy sami wśród gwiazd, małych gwiazd,
wielkich gwiazd, które lśnią co noc.

Bo jesteśmy sami..

wyk. Katarzyna Groniec