miłego weekendu!!!

O tym, czego pragną koty na początku zimy,czyli prosty wiersz dla tych, co podobnie jak ja nie potrafią poezji

Gdy­by ko­cie oczy to były szkla­ne ku­le
czaiłaby się w nich przyszłość
To nic dziw­ne­go
że byłby dom
a w nim...

Nie stal nier­dzew­na, a fa­jery żeliw­ne
podłoga z żywiczne­go drew­na
dy­wan pucha­ty
ogień so­lid­ny, dębo­wy w ko­min­ku
im­bi­rowe cias­teczko, zmarzniętym
kieliszek żyt­niówki na kmin­ku.
Zi­ma przy­była z da­leka
do­lewająca do mi­seczek mle­ka.

I ten starzec, co bu­tami po śniegu skrzy­pi
strudzo­ny przy­siadłby na szy­bie.
Kiedy wiatr zim­ny przy­gania ko­lej­ne wie­czo­ry
on skos­tniałymi dłońmi ma­luje śnieżne wzo­ry

I choin­ka zielo­na, już nie sa­ma,
trzy kłębuszki włóczki.
Przy sto­le miej­sce
dla większych i ma­luczkich.


Ciepło dookoła
a w nim
grze­je się spóźniona je­mioła

Ludziom
po­duszka, żeby przyłożyć głowę,
po­całować tych kocha­nych
przed słowem

dob­ra­noc.




na­pisa­ny wieki te­mu przez ko­bietkę, która pot­ra­fiła zap­la­tać war­kocze ko­metom...

ps. Oglądał ktoś dzi­siaj ko­metę Ison?
Agatha Chris­tie