(0)
W Irlandii w 1845 r. istniały już trzy koleje, każda na torze innej szerokości: normalnym kolej Dublin & Kingstown, Ulster Rly. – 1880 mm, Dublin & Drogheda Rly. – 1575 mm. Wprowadzenie "toru irlandzkiego" 1600 mm (5 stóp 3 cale) było efektem kosztownego kompromisu, zarządzonego przez Board of Trade: nie używała go żadna z kolei. W 1852 r. ukończono linię łączącą elementy sieci kolejowej wychodzące z Dublina i Belfastu, umożliwiając połączenie obu części wyspy (późn. magistrala Great Northern Rly.). Z czasem w Irlandii rozwinęły się lokalne systemy wąskotorowe (w tym kolejek do przewozu torfu), zwykle na torze 914 mm. Największym z nich była kolej County Donegal Railways Joint Committee, z liniami o łącznej długości 168 km.
1874 – kolej Highland Rly. osiąga północne rubieże Szkocji (Wyck i Thurso);
1875 – otwarcie Settle & Carlisle Line kolei Midland – trzecia magistrala do Szkocji;
1878 – otwarcie pierwszego Tay Bridge między Fife i Dundee konstrukcji Thomasa Boucha (most uległ katastrofie po siedmiu miesiącach użytkowania). Nowy most powstał w 1887 (W. H. Barlow);
1880 – ukończenie linii Nottingham – Londyn – przedostatniej magistrali doprowadzającej ruch do Londynu (Midland Rly.). Ukończony w 1868 r. hotel na londyńskim dworcu St Pancras stanowił najokazalszy, choć nie pierwszy, przykład powszechnej praktyki budowania firmowych hoteli na większych dworcach kolei brytyjskich;
1886 – otwarcie Severn Tunnel – tunelu podwodnego długości 7 km na linii między Londynem i południową Walią (GWR);
1898-1899 – ukończenie ostatniej magistrali wiodącej do Londynu, zbudowanej dla kolei Great Central Rly.; mimo że była zbudowana wg najlepszych standardów, nie spełniła nigdy oczekiwań. Wobec tego jej pierwotną nazwę, Manchester, Sheffield & Lincolnshire Rly. (MSLR), zaczęto tłumaczyć jako "Money Sunk & Lost";
dodane na fotoforum:
