Snuć miłość, jak jedwabnik nić wnętrzem swym snuje,
Lać ją z serca, jak źródło wodę z wnętrza leje,
Rozkładać ją jak złotą blachę, gdy się kuje
Z ziarna złotego, puszczać ją w kłąb, jak nurtuje
Źródło pod ziemią. - W górę wiać nią, jak wiatr wieje,
Po ziemi ją rozsypać, jak się zboże sieje.
Ludziom piastować, jako matka swych piastuje. "
-
Adam Mickiewicz
ariel2 2009-02-04
cmok.
tezera 2009-02-04
pięknie piszesz o miłości-
ja znam inny wiersz o miłości znikającej,
~~~~~~~~~~~~~~
Nie próbuj mówić o miłości
Nie próbuj mówić o miłości,
Bo ona w słowach się nie mieści.
Jest jak wiatr: cichy, niewidzialny,
Co tylko czasem zaszeleści.
Ja powiedziałem, wyznałem miłość
Przed miłą serce otworzyłem
Drżący, zziębnięty, ze łzami w oczach.
Lecz cóż - po chwili jej nie było
Kiedy odeszła, skądś wędrowiec
Nieznany nagle się pojawił
Tak cichy, prawie niewidoczny
Jednym westchnieniem ją przywabił.
/ William Blake /
POZDRAWIAM SERDECZNIE:))((:
dorciad 2009-02-04
W I T A M ...pieknie Elu..Cieplutko pozdrawiam
Uśmiech na szczęście zostawiam.Dobranoc...
gogogo 2009-02-05
Pozdrawiam i miłego weekendu z bliskimi :))
gracjo1 2009-02-05
Witam Elu..Pozdrawiam i udanego ,radosnego dnia życzę:)))
(komentarze wyłączone)