cd.

„Żyjemy na tyle, na ile istniejemy dla innych ludzi. Jesteśmy podobni do kwiatów ,które pragną rozwinąć pąk, aby ukazać swoje wnętrze, lecz by było to możliwe muszą być otoczone światłem i ciepłem. Być może na tym właśnie polega tajemnica uzdrowienia, iż jesteśmy wzajemnie dla siebie słońcem i kwiatem, który rozkwita w ciepłym spojrzeniu, jasnym uśmiechu, w dobrym słowie, w życzliwym geście, w serdecznym dotyku i akceptacji bliźniego... „