Powinieneś się starać. Robić dużo dobrego, pomagać słabszym, opiekować się starszymi, wspierać biednych, brać udział w akcjach charytatywnych. Ustępować miejsca w autobusie, troszczyć się o przyjaciół. Powinieneś to wszystko robić, ponieważ to, co dajesz ludziom kiedyś do ciebie wróci. Jeśli będziesz dawał zło, zniecierpliwienie, niechęć, nienawiść, to i one do ciebie wrócą.
Młody człowiek wziął sobie mądre rady do serca i tak też czynił. Był niesłychanie pomocny i uczynny, nigdy nikomu nie odmawiał wsparcia. Jednak za każdym razem, gdy oglądał się, czy już nadchodzi wynagrodzenie jego starań, ono nigdy nie nadchodziło. Na początku był pełen zapału, z czasem jego chęci słabły. Im bardziej czekał, że dobro do niego wróci tym większą przeżywał frustrację i żal do swojego nauczyciela. Nie wracało!! Nie działo się nic. Nic, żadnej wdzięczności, niektórzy nawet nie dziękowali. Nie mówiąc już o tym, że jego życie nie było usłane różami, ciągle z czymś walczył, czegoś mu brakowało. Za czymś tęsknił. Obsesyjnie otwierał drzwi, nawet jak nikt nie pukał i patrzył, czy nie przyszło wynagrodzenie jego dobrych uczynków. W końcu tak powiedział do swojego psa:
- Co miałem zrobić, to zrobiłem, niczego się nie doczekałem, może robiłem coś nie tak. I spojrzawszy psu w oczy olśniło go. - A może trzeba było tak nie czekać. Ileż to ja energii na to zmarnowałem, chyba nawet więcej niż na czynienie dobra. Może trzeba było robić swoje, a nie przebierać niecierpliwie nóżkami czekając na nagrodę?
Kiedy tak postanowił, kiedy wreszcie to zrozumiał, wszystko się zmieniło. Nagle zaczęły dziać się cuda, a on wcale ich nie oczekiwał. Za każdym razem były wielka niespodzianką.

Jeśli robimy coś dobrego tylko dlatego, że to do nas wróci, mała satysfakcja i wielka frustracja. Czyn dobro i nie oczekuj niczego w zamian, a ono wróci w najmniej spodziewanym momencie od ludzi, których być może nigdy nie znałeś i pozornie nic dobrego dla nich nie uczyniłeś...