Żuk leśny jest wyjątkowo wszędobylski, co oznacza, że należy do bardzo pospolitych gatunków, spotykanych na terenie niemal całej Polski. Spotkać go można we wszystkich typach lasów (zarówno mieszanych, iglastych jak i liściastych), unika za to terenów otwartych (w przeciwieństwie do żuka wiosennego).
Obserwuje się go właściwie przez cały rok, z wyjątkiem okresu zimowego .
Nie bacząc na przeciwności losu (czytaj: leżące na drodze patyki, konary, pnie drzew, sterty liści, doły, walające się śmieci oraz wszelkie inne przeszkody) niestrudzenie maszerują przed siebie, przedzierając się przez ściółkę leśną, aż w końcu uda im się dojść do celu. Zdawać by się mogło, że żuki poszukują pokarmu na ślepo… i w pewnym sensie, trochę w tym prawdy jest, ponieważ wzrok nie odgrywa u nich zbyt dużej roli. Zamiast niego, wolą wykorzystywać węch. Niejednokrotnie, gdy żuki trafią na jakieś wzniesienie, unoszą swoje ciała do góry, a w ruch idą czułki. Jak wspomniałem, przy okazji wyglądu, czułki stanowią ważny zmysł węchu, dzięki któremu potrafią wyczuć pokarm z bardzo daleka...
.