Most nadziei

Życie kocha niespodzianki,
gdzie tu jest powaga?
- z tragedią idzie w szranki
prawda smutna, naga.

Piękne plany nad przyszłością
przerwał błysk nieznany,
on pożegnał ją z radością
- zniknął świat kochany.

Został smutek, ten skazaniec
duet z bólem razem,
czas już przerwać losu taniec
wewnętrznym rozkazem.

Podświadomość most buduje
świeci on nadzieją,
a w ciemności ciało czuje,
że się cuda dzieją.

Jeszcze trochę czasu minie
- droga niedaleka,
ból ze smutkiem zniknie,zginie
dowód - most i rzeka.