Życie jest jak szklana kula. Idziemy z nią w rękach i wszystko jest dobrze, dopóki nie wypadnie ona nam z rąk. Wtedy musimy się schylić i na nowo wziąć ją w swoje ręce. Jednak przy każdym upuszczeniu niektóre części rozsypują się po podłodze i coś tracimy my i nasza kula. Nigdy nie należy się poddawać i zawsze brać ten strasznie pokaleczony przedmiot.