Nadszedł czas oczyszczenia,
szarej rzeczywistości i pustego milczenia.
Przepraszam, że mnie nie ma,
tam gdzie być powinnam.

Przepraszam, że nic nie mogę powiedzieć,
bo tylko pustkę w sercu mam.
Przepraszam za niezrozumienie,
ale nie wszystko potrafię pojąć.

Przepraszam, że wątpię w sens istnienia,
w dobroć tego świata,
we wszystko co tylko jest najpiękniejsze,
bo i czasem najboleśniejsze.

Przepraszam, za słowa szczerości,
za swoje bezowocne starania,
że już mi nie zależy,
mimo, że tak być nie powinno...










/ zdj. Gdynia z moją pipą ;-d