Tą samą chust­ką, któ­rą­śmy że­gna­li
Je­sień po­god­ną, zni­ka­ją­cą w dali,
Roz­pró­szym smę­tek, co myśl na­szą ści­ga.

Roz­pa­lim ja­sny ogień na ko­mi­nie,
A ty usią­dziesz ci­cho przy pia­ni­nie
I, mru­żąc oczy, za­grasz „Wio­snę" Grie­ga.

(L.Staff)