Palce samotności , tak bardzo bolą...

KG-L - Łzy nadziei

Pośród pragnień co bolą,
serce zastygło,
Pośród zdarzeń życia trwania,
dusza umiera powoli,
A Ty jesteś, a Ty trwasz,
choć gdzieś, pośród życia, zgubiłem się ja.
Nie wiem ile mnie zostało
Kto przytuli, serce okaże
Kto w dłonie ujmie
smutną mą twarz.
A łza tak powoli,
po policzku płynie,
Kapie niby krew,
bo dusza w kącie skulona
Gdzieś cicho łka
Samotnie…

Pod palcami nierealności
mgłą zasnuty świat,
Postać w zarysie gdzieś widać
kto rozpozna czy to jeszcze ja,
Czy tylko wspomnień czar.
Słońce bez sił, rozpędzić tumanów już nie może
promienie jak karła ramiona
nie sięgają w mój świat.
A ja w mgle stoję, zarysem trwam
a łza płynie tak strasznie powoli,
Nie słychać nic,
głucho wokół martwy świat.

Ścieżka życia kręta, wije się jak wąż
Niosą gdzieś nogi
Bez tchu przed siebie,
co jest tam, za zakrętem
Nie rozumiem już tej drogi
Nadziei już brak,
Jak żyć? jak trwać?
By znów łzy radości mogły dawać,
Bym mógł brać.
Jakich zmian potrzeba,
Co musi się stać
By zamglony w posadach drgnął świat…

Bo gdyby to się zdarzyło,
gdyby wtedy w posadach drgnął cały mój świat,
poniosą mnie nogi poniosą radośnie przed siebie
Ujmiesz w swe dłonie mą twarz,
Uśmiech okrasi usta
popłyną moje i twoje łzy
szczęścia,
Plotąc wspólny kobierzec nas.
Oddam siebie, oddam dusze
Bym na wieczność mógł w twych dłoniach trwać
Łza pośród łzy,
Pośród ciebie ja, pośród mnie ty
Wtedy znów pokocham świat
Bo najzwyczajniej jesteś w nim
Tylko dla mnie…

Samotna łza spłynęła
Scałowałaś ją
Żyje,
Bo nadzieja umiera ostatnia
Jeśli dać jej czas…
Łza radości po policzku spłynęła
Na ukochane dłonie
Trwam…

lanceci