pojawiam się i zaraz znikam

Pewnie już o mnie zapomnieliście.Należy mi się,nie było mnie długo.Czuję się sfrustrowana tym,że tyle mnie omija przez to,że nie mam aparatu.Widzę tyle kadrów,które póki co mogę pstryknąć jedynie palcami.I pstrykam i zachowuję w pamięci,a jak wreszcie będę mieć aparat,to wrócę i je zrobię.Na aparat zbieram i zbieram.Liczę,że w końcu moje ciągłe narzekania sprawią,że tata się zdenerwuje i mi pożyczy.Muszę się starać i marudzić jeszcze bardziej.

Co u mnie?Studiuję,imprezuję,uśmiecham się do obcych ludzi na ulicy,kręcę loki,bądź je prostuję,rozmawiam z ludźmi,śmieję się,aż do bólu brzucha,dzwonię do mojej przyjaciółki prosząc ją o zrobienie małpy(jest rewelacyjna w tym odgłosie:P),kłócę się i wkurzam,po czym jestem sielska i anielska,oglądam całymi dniami przyjaciół bądź chirurgów,po czym śnią mi się po nocy wybebeszone jelita,głaszczę kota i się cieszę.Cieszę się,bo życie jest fajne i tylko coraz częściej myślę,że dobrze byłoby się tym wszystkim z Kimś podzielić.Z Kimś.

Wrócę niebawem,zobaczycie.I jeszcze będziecie mieć mnie dość ;)