(0)
Zacznę od danych technicznych:
Długość całkowita noża w pochewce:19 cm
Długość całkowita noża bez pochewki: 17,5 cm (w tym rękojeść - 10 cm)
Ostrze - stal wysokowęglowa
Rękojeść - czarny dąb, orzech włoski, mosiądz.
Pochewka - naturalna skóra.
A co kryję się w tym nożu? Krótko mówiąc historia. Zacznę od ostrza.
Ostrze jest wynikiem długotrwałej pracy nad baaaardzo starym kuchennym tasakiem pochodzącym z takiego magicznego źródła zwanego "wykopkami". Szacuję, że ten (strychowy oczywiście) wykopek miał przynajmniej I wiek. Stali nie było widać spod rdzy. Dopiero po długotrwałym namoczeniu w odpowiednich wywarach, potem po całym dniu pracy ze szlifierką i papierami ściernymi udało mi się uzyskać taki efekt jak widać (to jeden z trzech noży które z tego tasaka powstaną). Niektóre wżery zostawiłem świadomie, aby dodawały historyczności.
Co do rękojeści to sprawa jest oczywista - czarny dąb. Aby dąb stał się tak czarny jak te fragmenty to musi sobie poleżeć w wodzie albo w mokrym torfie trochę wieków.
Natomiast pochwa powstała ze starej skóry, która też pamieta przynajmniej II WŚ, a najprawdopodobniej to pamięta i I WŚ. Kiedyś ten płat skóry był jakąś membraną, albo plakatem, trudno powiedzieć mi do czego służył. Ale na pewno wiem do czego teraz posłuży ;D
Skóra ta była tak sucha, że pękała przy zgięciach. Musiałem ją solidnie, kilkukrotnie natłuścić, aby odzyskała żywot. Ale się udało.
No i tak z takich historycznych artefaktów nie nadających się w sumie do niczego stworzyłem taką oto rekonstrukcję noża wikingów, czy też Słowian - jak kto woli. Oczywiście musiałem dodać trochę współczesnych materiałów takich jak nity, dratwa czy ten piękny fragment orzecha włoskiego. Ale się opłacało.
