Skamieniały
To praw­da co mówią niektórzy,
Is­tnieją ludzie z ka­mienia.
Ciepła, od­da­nia, wspar­cia
– Nie szu­kaj, te­go w nich nie ma!

Na­wet nie wiem czy mają ser­ce,
A jeśli, to jest mo­giły głazem, za­marłe.
Wszel­kie próby emoc­ji wskrzesze­nia
– Wszys­tko na mar­ne.

Ich obec­ność nie opoką lecz jak cmen­tarna płyta,
Ciężar wzro­ku wi­nami in­nych obar­cza.
A dłonie?
- Je­dynie dla nich miej­sca w nich star­cza.

Nie znają ce­ny pa­mięci ani war­tości wspom­nień,
Czy duszę mają? Wątpię, jed­ny­mi słowy.
Nie umieją kochać
– No bo czym, ka­mieniem gro­bowym?

I ja cię spot­kałem Człowieku Mar­mu­rowy,
Ale nie będę żyć o ciebie opar­ty.
Chcesz wie­dzieć dlacze­go?
– Bo nic dla mnie nie jes­teś war­ty!
,Adnachiel,

dodane na fotoforum:

• Kwiaty