wiatraki

cisza w pejzażach malowanych
czekają na podmuch nadziei
jak stokrotki słońca
wiatru poryw pobudzi brzozy

skrzydłami zabielcie życia drogi
jak posągi stoicie oczekując
z pytaniem echa powrotu
mechanizmy sznurka postarzałe
wyzwolone z uścisków ulećcie
jak dmuchawce jesienne do niebiesiech
oddajcie samotność i zasiejcie plony

ponieście kory zapach
poszybujcie wytworem serc
zabierzcie głosy usłyszą
nie bądźcie martwe
cisza..
/bober