....zamyslenie

Pomiędzy niebem, a zielenią,
gdzieś w zamyśleniu drzemią wiersze,
wersy chciałyby serca sięgnąć,
słowem poety szepnąć- jestem.

Czasem zaplączą się w jesieni,
sfruną magicznym, barwnym deszczem,
albo odpłyną w dal niestety,
niesione falą pustych westchnień.

Kiedy zapłoną złotą iskrą,
w dziewiczym stroju po raz pierwszy,
poeta zamiast się zachłysnąć,
zaczyna w słowach piękno rzeźbić.



autor

magda*