Nie kochaj smutku który właśnie przyszedł,
wraz z kroplą deszczu i pożółkłym liściem,
lecz doceń proszę ten spokój i ciszę,
bo duszy bliskie.

Po letnich harcach w pogoni za słońcem,
gdy natłok wrażeń, snu wciąż skąpił oczom,
od szlaków pieszych i plaży gorącej,
przyszło odpocząć.

Żal, rodzi smutek i wymiar ma wsteczny,
gaś więc powoli tęsknoty ognisko,
bo nic w tym życiu nie jest przecież wiecznym,
a sens ma wszystko.

To nic że zieleń w brązie i czerwieni,
zamiast bikini, kaptur i kalosze,
bądź moim słońcem tej wspólnej jesieni,
rozchmurz się, proszę...

karat

https://www.youtube.com/watch?v=T6fVDAjs9f0