(2)
Kolegiata Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny w Poznaniu zwana Farą Poznańską to barokowy kościół farny i zarazem kolegiacki pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika.
W 1570 r. biskup Adam Konarski sprowadził do Poznania jezuitów, oddając im kościół pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa.
W 1651 r. rozpoczęto budowę nowego kościoła, którego plany przysłano przypuszczalnie z Rzymu. Szwedzka okupacja (1655-1660) przerwała prace, które następnie wznowiono. W 1705 r. kościół został konsekrowany przez biskupa Hieronima Wierzbowskiego, pomimo że był jeszcze nieukończony.
W latach 1727-1732 Pompeo Ferrari zbudował ołtarz główny i główny portal.
Po kasacie zakonu w 1773 i zniszczeniu dotychczasowej fary w 1780 r., nowy kościół, na polecenie biskupa Ignacego Raczyńskiego, został przejęty przez parafię farną w 1798 r.
Po wkroczeniu wojsk niemieckich w 1939 r. kościół został ograbiony, a wnętrze stało się magazynem. Po wojnie przywrócono mu dawną świetność.
W rozległych podziemiach pod kościołem znajdują się sklepione kolebkowo krypty, w których niegdyś chowano zakonników i dobroczyńców kolegiaty, a w latach 1798-1810 także parafian. W trakcie prac badawczych w latach dziewięćdziesiątych XX w. odkryto w nich m.in. fragment muru wewnętrznego średniowiecznych fortyfikacji miejskich.
dodane na fotoforum:
