(1)
Kolegiata Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny w Poznaniu zwana Farą Poznańską to barokowy kościół farny i zarazem kolegiacki pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika.
Fara to budowla trójnawowa, nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami i niezwykle bogatym wystrojem. Nawa główna otwarta jest do naw bocznych półkolistymi arkadami, pomiędzy którymi ustawiono potężne kolumny wykonane ze sztucznego marmuru.
Na przecięciu nawy głównej i transeptu znajdowała się niegdyś apoteoza Trójcy Świętej. Po jej zniszczeniu zastąpiono ją iluzoryczną kopułą ze sceną powitania św. Stanisława w niebie namalowaną w 1949 r. przez Stanisława Wróblewskiego.
Ołtarz główny wykonany w latach 1727-32 według projektu Pompeo Ferrari w swojej centralnej części zawiera obraz pędzla Szymona Czechowicza (1756 r.)"Wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława biskupa" .
Po lewej stronie ołtarza znajduje się rzeźbiarskie powtórzenie motywu z obrazu "Wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława biskupa", zaś po prawej św. Stanisław Kostka odtrąca siedmiogłową bestię. Całość ograniczają proste kolumny dźwigające falujące belkowanie i unoszące się nad nim alegorie wiary i nadziei.
Nawy boczne sklepione krzyżowo podzielone są na kaplice z ołtarzami, które powstały w pierwszej połowie XVIII w. wg proj. Franciszka Koźmińskiego z dekoracją Jana Weydlicha.
Po bokach prezbiterium znajdują się dwie kaplice z 1743 r.; z lewej św. Krzyża, a z prawej kaplica Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.
Nad kapitelami szesnastu kolumn wykonanych ze sztucznego czerwonego marmuru znajdują się 2,5 m figury apostołów i czterech Ojców Kościoła. Wspomniane wcześniej kolumny nie pełnią żadnej funkcji podporowej.
Spod gzymsu wychylają się główki aniołków, w otoczeniu wijących się pnączy, akantu, owoców i kwiatów oraz rogów obfitości. Utrzymana w tym samym stylu dekoracja pokrywa wolne połacie sklepienia i ram malowideł.
Ołtarze boczne wykonane są na wzór ołtarzy z kościoła św. Ignacego w Rzymie. Pomiędzy spiralnymi kolumnami znajdują się obrazy św. Ignacego Loyoli, spisującego regułę zakonu jezuitów, oraz św. Stanisława Kostki, przyjmującego komunię z rąk anioła.
Nawę główną zamyka chór z niezwykle cennymi organami (1872-75) wykonanymi w Saksonii przez Fryderyka Ladegasta z Weissenfels. Niektórzy specjaliści oceniają barwę ich dźwięku wyżej, niż sławniejszych organów w Oliwie czy Leżajsku. Z ponad 2600 piszczałek cynowych i drewnianych - najdłuższe mają ponad 5 m długości, a najkrótsze to pojedyncze centymetry.
dodane na fotoforum:
