Podczas wojny jugosłowiańskiej w latach 1991-92 Dubrownik był przez osiem miesięcy oblegany. Ostrzał artyleryjski uszkodził 68% zabudowy starego miasta - podziurawiono m.in. dwie trzecie dachów. Po zakończeniu oblężenia obliczono, że na fasady budynków i ulice spadło 314 pocisków, a w mury obronne uderzyło dalszych 111. Dziewięć zabytkowych pałaców strawił pożar, poważnie został też uszkodzony Pałac Sponza i Pałac Rektorów, klasztor Franciszkanów, kościół św. Błażeja, a nawet Fontanna Onufrego. Łączny koszt renowacji zniszczeń starego miasta wyceniono na 10 mln dolarów.

Po wojnie przy udziale UNESCO powstała międzynarodowa komisja ds. odbudowy Dubrownika. Opracowano plan rekonstrukcji miasta, przy czym głównym założeniem było stosowanie tradycyjnej techniki i - jeśli to możliwe - wykorzystywanie tradycyjnych materiałów. Na pierwszy ogień poszły podziurawione dachy, których reperacja była niezbędna, aby uchronić wnętrza budynków przed opadami atmosferycznymi. Nieco problemów przysporzyły dachówki - ich produkcja w dawnych czasach polegała na tym, że rzemieślnik urabiał glinę i formował na własnym udzie dachówkę przed wypaleniem. Ponieważ odtwarzanie ich w taki sposób byłoby zbyt czasochłonne, skoncentrowano się na poszukiwaniach współczesnych producentów - 200 tys. dachówek przybyło z miasteczka Agen w południowo-zachodniej Francji, a dalsze 400 tys. z fabryki w Słowenii. Dachy udało się załatać, choć malkontenci twierdzą, że ceglasty kolor nowych dachówek jest zbyt jaskrawy w zestawieniu ze średniowiecznymi.

dodane na fotoforum:

• Dubrownik