Nad lasem słońce wieczorne zachodzi
To gra ciemności i jasnych promieni....
Jeszcze gdzieniegdzie blask złocisty brodzi,
By wkrótce zszarzeć, odejść drogą cieni.

Pnie drzew jak brązowe, wysmukłe krużganki,
Konary – sklepienie zielonością tkane,
Między krzewami cienkie pajęczyn firanki
Diamentami wieczornej rosy obsypane.

Czystość powietrza mącą pyłu drobiny,
Co iskrzą się w promieniach jak maleńkie gwiazdki.
Pod stopami szeleszczą liście buka, kaliny
Leśne ptaki pisklętom snują senne powiastki.

I już szarość nastaje, gasną struny złociste,
Żaby grają swój koncert przy pobliskim stawie,
Spada pod stopy maleńki brzozowy listek
Co za chwilę zniknie gdzieś w wysokiej trawie.

Stoimy zapatrzeni w te magiczne widoki.
Jeszcze chwilka i będzie ciemno dookoła...
Skierujemy do domu nasze ciche kroki
Ciepły piec i sen dobry już z oddali woła.

czeremcha