Branitz

W parku księcia Pucklera

Książę Hermann von Pückler-Muskau (1785–1871) był jednym z największych europejskich artystów sztuki ogrodowej, elegantem, kobieciarzem, poczytnym pisarzem podróżniczym, błyskotliwym salonowcem, miłośnikiem wykwintnych potraw, a jego nazwisko użyczono trójbarwnym lodom.

Zaczynając od Parku w swojej rodzinnej siedzibie szlacheckiej w Muskau książę rozwinął uznany na skalę międzynarodową osobisty styl projektowania ogrodów krajobrazowych, wzorując się na angielskich parkach krajobrazowych. Po sprzedaniu dóbr w Muskau Pückler przeobraził »pustynię« swojej starej posiadłości w Branitz w zielone »arcydzieło«. Poza tym jako architekt ogrodowy miał on swój znaczny udział w formowaniu parku późniejszego cesarza Wilhelma I w Babelsberg. Pückler utrzymywał kontakty z osobistościami życia politycznego, naukowego i towarzyskiego swoich czasów i zmienił – także przez osobisty styl życia – prowincjonalny charakter Branitz. Jego dalekie podróże, które zawiodły go do Orientu i Anglii, ukształtowały jego kosmopolityzm, który w najróżniejszy sposób znajduje wyraz w jego dziełach. Pückler opanował po mistrzowsku prezentację własnej osoby w różnych okolicznościach – czy to w salonach towarzyskich, czy gazetach, czy też w poszukiwaniu narzeczonej jadąc jelenim zaprzęgiem Aleją Unter den Linden w Berlinie. Jego wybranką była Lucie von Hardenberg. Związek, który mimo formalnego rozwodu nadal istniał.

Koniec swego życia książę zainscenizował mocnym finałowym akordem, wybierając na grób piramidę wznoszącą się pośród jeziora branickiego Parku, zwaną przez niego Tumulusem.

(https://www.pueckler-museum.de/pl)