Litwa - Troki - wakacje 2007

Zamek
Zamek leży na Wyspie Zamkowej jeziora Gałwe. Jest to dawna rezydencja wielkich książąt litewskich.
W miejscu tym, stał wcześniej niewielki, drewniany zamek, istniejący już w pierwszej połowie XIV w. W drugiej połowie tegoż stulecia, został odnowiony - zapewne przez Kiejstuta, który w pobliżu wzniósł swój zamek na półwyspie. Oba zamki były kilkakrotnie atakowane przez Krzyżaków, a także przez skłóconego z Kiejstutem i Witoldem Jagiełłę. Zamek poddał się Jagielle w 1382 r. Jagiełło osadził wówczas w Trokach swego brata Skirgiełłę, którego z kolei atakował tu Witold i sprzymierzeni z nim Krzyżacy. Witold powrócił do Trok po pogodzeniu z Jagiełłą i objęciu tronu wielkoksiążęcego w 1392 r. Troki były ulubioną siedzibą Witolda, który przebywał tu znacznie chętniej niż w stołecznym Wilnie. Na pocz. XV w. na miejscu starego zameczku na wyspie Witold wzniósł nowy potężny murowany zamek. Stanowił on wtedy jedną z najpotężniejszych twierdz. Zamek był otoczony murem z 10 wieżami i zajmował znaczną powierzchnię wyspy. Do zamku można było wjechać przez dwie bramy: przez jedną od strony miasta, przez drugą – zimą, po zamarzniętym jeziorze.
Za czasów następnych Jagiellonów zamek w Trokach przestał być rezydencją wielkich książąt, stał się natomiast rodzajem więzienia politycznego dla osób znamienitych. Król Zygmunt Stary kazał zamknąć tu przedstawicieli możnego rodu Gasztołdów, podejrzewanych o utrzymywanie kontaktów ze zdrajcą Glińskim. Przebywała tu na wygnaniu królowa Helena, wdowa po Aleksandrze Jagiellończyku, podejrzewana o chęć ucieczki do Moskwy. Zamek przejściowo odzyskał swą rangę za czasów Zygmunta Augusta, który w drugiej połowie XVI w. urządził tu swą letnią rezydencję. Potem jednak, nie konserwowany należycie, popadał stopniowo w ruinę.
Oba zamki trockie zostały doszczętnie zniszczone podczas wojny z Moskwą w 1655 r. i nigdy nie odzyskały dawnego znaczenia.
Imponujące ruiny zamku na wyspie przez następne 300 lat stanowiły historyczną ciekawostkę, a później atrakcję turystyczną. Pierwsze próby restauracji i częściowej odbudowy zamku podjęto w 1905 r. Prace te kontynuowano w l. 1929-1940 z inicjatywy Stanisława Lorentza, który był wtedy konserwatorem zabytków w województwach wileńskim i nowogródzkim. W latach 1951-1961 odbudowano zamek górny z wielokondygnacyjną wieżą. Pełną odbudowę zamku dolnego z murami obwodowymi i basztami zakończono na początku lat 90-tych.