Troki - wakacje 2007

Kinesa karaimska
Wielki Książę Litewski Witold sprowadził na Litwę z Krymu 400 rodzin Karaimów i Tatarów jako jeńców wojennych. Po przybyciu do Trok Karaimi rozlokowali się na niezabudowanym północnym krańcu wyspy.
W 1441 r. Kazimierz Jagiellończyk nadał Karaimom prawa magdeburskie. Zapewniały one Karaimom prawo do niezależności, samodzielności samorządu oraz zwalniały od podatków.
Karaimi wywodzą się z Chazarów a język karaimski należy do kipczackiej grupy języków tureckich. Są wyznawcami karaizmu – odłam judaizmu, który wyodrębnił się w VIII w. wśród Żydów mieszkających w Mezopotamii (Irak), uznający wyłącznie Stary Testament, bez późniejszych komentarzy i tłumaczeń.
Karaimi do dziś mieszkają w Trokach. Zachowali swój język, wiarę i tradycje, pielęgnują m.in. narodową kuchnię. Kiedyś słynęli ze sztuki solenia ogórków, specjałem kuchni karaimskiej są kibiny (są to pierożki nadziewane siekanym mięsem i pieczone w piekarniku).
W Trokach spotkać ich można na ul. Karaimskiej, gdzie mieszkają w skromnych drewnianych domach, których cechą charakterystyczną są trzy okna od ulicy: jedno dla Boga, drugie dla Witolda, trzecie dla domowników. Ciekawostką jest także kolorystyka tych domów, które malowane są na żółto i zielono. Zielony kolor informuje, że w tym domu jest na wydaniu chłopak, w żółtym zaś jest panna.
W Trokach Karaimi mają także swoją świątynię, jest nią Kinesa widoczna na zdjęciu, pochodząca z XV w. Wnętrze Kinesy zdobią ornamenty roślinne i geometryczne, nie ma tu wizerunków przedstawiających ludzi. Podłoga wyściełana jest dywanami. Mężczyźni modlą się na dole, kobiety zaś na piętrze.