Kiedy kurtyna opada

"Ale po co ja ci to mówię? Cóż ty, głupi, wiesz o śmierci. No, powiedz, co wiesz o śmierci? A widzisz, wybałuszasz oczy, jakbyś się dopiero ode mnie dowiedział,że śmierć jest. Ano jest. A boisz ty się śmierci? Co? O, śmierć nie lubi, gdy ktoś jej się boi. Bo ten, kto się boi, urąga jej, z majestatu ją obdziera. Wstyd takiego nawet uśmiercać, bo to tak, jakby katowi zabicie myszy powierzał. I dla takich jest najbardziej bez litości. Nie da nawet umrzeć w spodziewanej porze, w obecności najbliższych, w bólu pogrążonych, przy gromnicach, w pościelach wypranych na jej przyjście. Ale rozwłóczy to umieranie na dnie, tygodnie, lata, aż nieoczekiwanie gdzieś tam podejdzie i nie tchnieniem cię zabija, ale może w przepaść rzuca, może na powrozie wlecze, może nawet umrzeć nie daje, choć i żyć już nie pozwala. A z zemsty to jeszcze w ziemię wdepcze, z ziemią zmiesza. Toteż nigdy nie wiadomo potem, czy śmierć człowieka zabiła, czy jego własny strach, czy umarł, czy tylko sczezł."

("Pałac")