Park Narodowy Carlsbad Caverns

Główna jaskinia, zwana widokową otoczona jest amfiteatrem, gdzie tuż po zachodzie słońca zbierają się grupki ludzi, by doświadczyć spektaklu wylotu nietoperzy z jaskini. Powiecie- no i co? cóż niby takiego? Po cichu tez tak myślałam mając do nietoperzy podejście dość ambiwalentne. Tymczasem po sympatycznych uwagach pracownicy parku narodowego na temat nietoperzy, ich różnorodności, wielu nieporozumień ugruntowanych w przecietnej swiadomości wieloma historyjkami o wampirach, krwiopijcach itp, nagle zaczyna sie TO.
Początkowo słychać tylko wzajemne uciszanie się widzów, jak w teatrze przy nieobytej publice po trzecim dzwonku, a potem jeden, dwa, pięc, dwanaście, zaczynaja wylatywać nietoperze. I nie lecą od razu w niebo, tańczą w niezrozumiałym wirującym tornado, niektóre wracając do jaskini, inne nieoczekiwanie wyskakując z ciemnej trąby masy nietoperzy. I najmniej oczekiwany halas- trzepotanie skórzanych skrzydeł, narastające jak zbliżająca się burza w maju. I ciągle jest ich coraz więcej i więcej a ich radosne wirowanie, ta niesamowita energia udziela się i tobie. Ale, siedzisz bez ruchu, nieomal trwożny, że zbyt gwałtownym gestem czy ruchem zburzysz to misterium.
Ciemność narasta, tylko księżyc w pełni oświetla słabo niebo wypełnione skrzydlatymi punktami tak szczelnie, jakby kto na księzyc narzucił koronkową woalkę.