Świdnica - Świątynia Pokoju , wnętrze

Historia tego miejsca sięga XVI wieku kiedy to przez ten teren zaczęły się przetaczać wojny, zarazy i pożary, które oprócz wielu istnień ludzkich pochłonęły również wszystkie budowle sakralne. Często zmieniająca się władza była wciąż naciskana na wydanie pozwolenia na budowę nowego kościoła przez okolicznych mieszkańców jednak problemem było, że kolejni zarządcy byli innego wyznania. I tak cesarz Ferdynand III na skutek nacisków Szwedów wydał pozwolenie dzięki któremu można było wybudować kościół poza terenem miasta ale tylko przy pomocy drewna, słomy, gliny i piasku. Chodziło o to, aby utrudnić rozwijanie się innych wyznań na terenach podległych cesarzowi ale zarazem dać wyraz tolerancji. Żadnych wież, dzwonów, gwoździ a do tego cała budowa ma być skończona w ciągu 1 roku. Zezwolono na 3 takie kościoły: w Świdnicy, Jaworze i Głogowie z czego tylko ten dotrwał do dzisiejszych czasów. Budowa trwała od 23 sierpnia 1656 roku do 24 czerwca 1657 roku. Pierwotnie powstał na planie krzyża jednak w latach poźniejszych był stopniowo rozbudowywany. W środku liczne obrazy i rzeźby fundowane przez kolejnych sponsorów.
Typowa konstrukcja szkieletowa, wyposażona w 3000 niejsc siedzących, może pomieścić 7500 wiernych. Jest jednym z dwóch takich budowli w Europie a od 13 grudnia 2001 r. została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.