(7)
gdy aż po widnokrąg gęste czarne chmury,
gdy lodowaty wiatr owiewa i przenika do kości,
gdy nie widać żywej duszy w pobliżu,
zadrzyj, Madziu, nosek do góry, spójrz wzwyż,
nie w dal i dostrzeż tę odrobinę jasności i ciepła,
które też są blisko...
dodane na fotoforum:
gabbia1 2011-02-24
niesamowite zdjęcie, masz ty zdolności fotograficzne, ładny kadr
bajka1 2011-02-24
Piękne światło, piękny błękit; chmury otwarły swoje ramiona, jakby przywoływały radość, optymizm i życzliwość.
Niebo woła: patrz ku mnie!! i uśmiechaj się...dziękuję Smyku:))
bajka1 2011-02-24
A miejsce jest przepiękne, niesamowite; wielka różnica poziomów, a Tobie udało sie oddać wielkość/wysokość urwiska:))
dejavue 2011-02-25
Twoje niebo zdecydować się nie może ..
Czy łagodnym być, czy może groźnym ..
