...

"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś! "
Edward Stachura


Czekam na strzały, gdy już skała przywaliła mnie i dłoń, która zmienia się jak pogoda, wytarła mój mózg gumką słowa...
Czekam z przyzwyczajeniem opanowując drżenie ciała strachu,
na cios, który nadchodzi z imaginacją,
ale każde słowo przechwytuje i pomagam wbić mu się w serce, które boli i boli, a dusza jakby obciążona...
Jeszcze może słuch się pomyli i te wargi...
Ale nie, nie i coraz mocniej przyciskają mnie do gruntu...
Twarz odwrócona i łzy gorące, i wargi lekko odchylone,
i ta niema prośba - proszę nie zauważ
i nie przynoś światła na twarz skażoną solą rzeczywistości, bólem, przejrzeniem w mrok i bezsens...