...

Chciałabym w słowach najprostszych
wystukać chwilę uczuć
tą, która skryła się pod opuszkami Twoich palców
gdy z naciskiem na klawisze zstępujesz z bólu
na nić zrozumienia bólu
Określasz tęsknotę już nie we łzach, lecz dźwiękiem
i każdym z nich wytłaczasz drżenie wewnątrz mnie
Mój samotny poszukiwaczu pocieszeń
zapisujesz nutami wszystkie cierpienia,
aby móc tulić się nimi w chwilach zapomnień
Gdyby złudziło Cię szczęście,
sobą byś pozostał...
I tak bez przerwy przeżywam z Tobą te sekundy
łez wiolinowych kluczy, łez nieba, łez wspomnień...

Muzyczne tło i źródło natchnienia: https://sysunia87.wrzuta.pl/audio/7sbGS0CcVIc/michal_kubus_-_wroc_prosze

Wyobraź sobie, że płyniesz powoli przez toń czarnej wody, jedynym towarzyszem Twoim blask księżyca
W oddali dostrzegasz jasny punkt
Gdy on się przybliża, tak,
widzisz, poznajesz,
po chwili -
zalewasz się łzami...
Myślisz sobie nieszczęsny
To jakby ten sam, dokładnie, porzucony biały kwiatek...
Znaczący Wasze rozstanie...
Tak więc Ty, księżyc, biała śmierć
i czarna otchłań samotności
jakbyś nie mógł umrzeć dzień wcześniej
gdybyś tylko mógł...