I JA W ŁODZI BYŁAM

Biała Fabryka przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi została zbudowana w latach 30. XIX w. Jest najstarszą częścią dawnych zakładów włókienniczych Ludwika Geyera. W 1954 r. wpisano ją do rejestru zabytków województwa łódzkiego pod nr 1. Czemu zawdzięcza nazwę? W odróżnieniu od późniejszych gmachów fabrycznej Łodzi, budowanych z czerwonej cegły, została otynkowana. Klasycystyczne budynki mieściły najnowocześniejszą fabrykę w Królestwie Polskim, pierwszą w Łodzi mechaniczną przędzalnię i tkalnię. Obecnie jest to jeden z najstarszych w Polsce zabytków architektury przemysłowej, od 1960 r. pełniący funkcję siedziby Centralnego Muzeum Włókiennictwa.
Poza stałą ekspozycją co roku prezentowanych jest w muzeum 20 krajowych i zagranicznych wystaw czasowych, prowadzona jest współpraca z podobnymi placówkami z całego świata, a także z wydawcami i szkołami artystycznymi. Przez niemal pół wieku działalności muzeum zgromadziło ogromną liczbę cennych zabytków, których z powodu braku miejsca nie było gdzie eksponować. Powierzchnia wystawiennicza przed modernizacją wynosiła ok. 10 tys. m kw. w trzech z czterech budynków dawnego zakładu. Projekt rozbudowy objął przebudowę i modernizację czwartego budynku Białej Fabryki (który aż do 2002 r. pełnił funkcje przemysłowe), przebudowę i adaptację budynku zabytkowej łaźni robotniczej na kawiarnię, renowację elewacji, budowę parkingu, otwarcie punktu informacji kulturalnej, uporządkowanie dziedzińca wewnętrznego (położono tu m.in. bruk) i wewnętrznych ciągów komunikacyjnych oraz przystosowanie obiektu dla niepełnosprawnych. Niezwykle interesujący jest też pomysł budowy miejskiego skansenu odtwarzającego typową drewnianą zabudowę fabrycznej Łodzi przełomu XIX i XX w., który narodził się już w latach 50. XX w. W ten sposób uchroniono od zniszczenia sześć zabytkowych drewniaków (robotniczych i rzemieślniczych domów), secesyjną willę i najstarszy łódzki kościół. W przeniesionych tu domach tkacze i rzemieślnicy na oczach turystów będą wytwarzać pamiątki.

dodane na fotoforum: